بیش از ده سال پیش، زمانی که «زندگی شبانه» به نمادی از ثروت زندگی مردم تبدیل شد، نورپردازی شهری رسماً وارد مقوله ساکنان و مدیران شهری شد. هنگامی که از ابتدا به ساختمانها، اصطلاح شب اطلاق شد، «سیلزدگی» آغاز شد. «زبان سیاه» در صنعت برای توصیف روش تنظیم مستقیم چراغها برای روشن کردن ساختمان استفاده میشود.
بنابراین، نورپردازی سیلآسا در واقع یکی از روشهای کلاسیک نورپردازی معماری است. حتی امروزه، حتی اگر بسیاری از روشها با پیشرفت طراحی و فناوری نورپردازی تغییر کرده یا حذف شوند، هنوز هم بسیاری از ساختمانهای شناخته شده در داخل و خارج از کشور وجود دارند که این تکنیک کلاسیک را حفظ کردهاند.
تصویر: نورپردازی شبانه کولوسئوم
در طول روز، ساختمانها به عنوان موسیقی یخزدهی شهر مورد استقبال قرار میگیرند و نورها در شب به این موسیقی ضربآهنگ میبخشند. ظاهر معماری شهرهای مدرن صرفاً غرق در نور و روشنایی نیست، بلکه ساختار و سبک خود ساختمان نیز در زیر نور، بازآفرینی و از نظر زیباییشناسی منعکس میشود.
در حال حاضر، پرکاربردترین فناوری نورپردازی تزئینی با نورافکن برای نورپردازی بیرونی ساختمان، نورپردازی و روشنایی ساده نیست، بلکه تلفیق هنر و فناوری نورپردازی منظر است. طراحی و ساخت آن باید با توجه به وضعیت، عملکرد و ویژگیهای ساختمان، با نورافکنهای مختلف پیکربندی شود. لامپها و فانوسها به منظور انعکاس زبان نوری متفاوت در قسمتهای مختلف ساختمان و مناطق عملکردی مختلف.
محل نصب و تعداد نورافکنها
با توجه به ویژگیهای خود ساختمان، نورافکنها باید تا حد امکان در فاصله مشخصی از ساختمان قرار گیرند. برای دستیابی به روشنایی یکنواختتر، نسبت فاصله به ارتفاع ساختمان نباید کمتر از ۱/۱۰ باشد. در صورت محدودیت شرایط، میتوان نورافکن را مستقیماً روی بدنه ساختمان نصب کرد. در طراحی نمای برخی از ساختمانهای خارجی، ظاهر نیازهای روشنایی در نظر گرفته میشود. یک سکوی نصب ویژه برای نصب نورافکن در نظر گرفته شده است، بنابراین پس از نصب تجهیزات نورافکن، نور قابل مشاهده نخواهد بود تا یکپارچگی نمای ساختمان حفظ شود.
تصویر: نورافکنها را زیر ساختمان قرار دهید، وقتی نمای ساختمان روشن میشود، سمت تاریک و روشن نمایان میشود و با در هم آمیختن نور و تاریکی، حس سهبعدی نور و سایه ساختمان را بازیابی میکند. (نقاشی دستی: لگو لیانگ هه)
طول نورافکنهای نصبشده روی بدنه ساختمان باید بین 0.7 تا 1 متر کنترل شود تا از ایجاد لکههای نوری جلوگیری شود. فاصله بین چراغ و ساختمان به نوع پرتو نورافکن و ارتفاع ساختمان بستگی دارد. در عین حال، عواملی مانند رنگ نمای روشنشده و روشنایی محیط اطراف نیز در نظر گرفته میشوند. هنگامی که پرتو نورافکن توزیع نور باریکی دارد و الزامات روشنایی دیوار زیاد است، جسم روشنشده تاریک است و محیط اطراف روشن است، میتوان از روش روشنایی متراکمتری استفاده کرد، در غیر این صورت میتوان فاصله نوری را افزایش داد.
رنگ نورافکن مشخص شده است
به طور کلی، تمرکز نورپردازی نمای بیرونی ساختمان، استفاده از نور برای انعکاس زیبایی ساختمان و استفاده از منبع نوری با نمود رنگ قوی برای نشان دادن رنگ اصلی ساختمان در طول روز است.
سعی نکنید از رنگ روشن برای تغییر رنگ بیرونی ساختمان استفاده کنید، بلکه باید با توجه به جنس و کیفیت رنگ بدنه ساختمان، از رنگ روشن نزدیک به هم برای روشن کردن یا تقویت استفاده کنید. به عنوان مثال، در سقفهای طلایی اغلب از منابع نوری سدیم پرفشار زردرنگ برای افزایش روشنایی استفاده میشود و در سقفها و دیوارهای فیروزهای از منابع نوری متال هالید با رنگ سفیدتر و بهتر استفاده میشود.
نورپردازی منابع نوری چند رنگ فقط برای موارد کوتاه مدت مناسب است و بهتر است برای تنظیمات دائمی طرح ریزی ظاهر ساختمان استفاده نشود، زیرا نور رنگی به راحتی باعث خستگی بصری در زیر سایه سایه می شود.
تصویر: غرفه ملی ایتالیا در اکسپو ۲۰۱۵ فقط از نورافکن برای ساختمان استفاده میکند. روشن کردن یک سطح سفید دشوار است. هنگام انتخاب رنگ روشن، درک نقطه رنگ "بدنه سفید" مهم است. این سطح یک ماده مات خشن است. استفاده از یک طرح با برد طولانی و مساحت بزرگ صحیح است. زاویه طرح نورافکن همچنین باعث میشود رنگ نور "تدریجی" از پایین به بالا به سمت محو شدن حرکت کند، که بسیار زیباست. (منبع تصویر: گوگل)
زاویه و جهت تابش نورافکن
پخش بیش از حد نور و جهت نور متوسط باعث میشود حس ذهنی بودن ساختمان از بین برود. برای اینکه سطح ساختمان متعادلتر به نظر برسد، چیدمان لامپها باید به راحتی عملکرد بصری توجه کند. نور روی سطح روشن شده که در یک میدان دید دیده میشود، باید از یک جهت و از طریق سایههای منظم بیاید تا حس ذهنی بودن به وضوح شکل بگیرد.
با این حال، اگر جهت نور بیش از حد یکنواخت باشد، سایهها را سخت میکند و تضاد شدید و ناخوشایندی بین نور و تاریکی ایجاد میکند. بنابراین، برای جلوگیری از از بین رفتن یکنواختی نورپردازی جلویی، برای قسمتهایی از ساختمان که به شدت در حال تغییر هستند، میتوان از نور ضعیفتری استفاده کرد تا سایه در محدوده ۹۰ درجه در جهت اصلی نورپردازی ملایم شود.
شایان ذکر است که شکلدهی به نمای ساختمان با نور و سایه باید از اصل طراحی در جهت ناظر اصلی پیروی کند. لازم است در مرحله ساخت و عیبیابی، تنظیمات متعددی در نقطه نصب و زاویه تابش نورافکن انجام شود.
تصویر: غرفه پاپ در نمایشگاه اکسپو ۲۰۱۵ میلان، ایتالیا. ردیفی از چراغهای وال واشر روی زمین، با قدرت کم به سمت بالا روشن میشوند و وظیفه آنها بازتاب حس کلی خمیدگی و ناهمواری ساختمان است. علاوه بر این، در سمت راست، یک نورافکن پرقدرت وجود دارد که فونتهای بیرون زده را روشن میکند و سایههایی روی دیوار میاندازد. (منبع تصویر: گوگل)
در حال حاضر، نورپردازی صحنه شب بسیاری از ساختمانها اغلب از یک نورافکن واحد استفاده میکند. این نورپردازی فاقد سطوح است، انرژی زیادی مصرف میکند و مستعد مشکلات آلودگی نوری است. استفاده از نورپردازی سهبعدی فضایی متنوع، استفاده جامع از نورپردازی سیلآسا، نورپردازی کانتور، نورپردازی شفاف داخلی، نورپردازی پویا و سایر روشها را توصیه کنید.
زمان ارسال: ۲۲ ژوئیه ۲۰۲۱
