กำหนดจิตวิญญาณของเมือง
“จิตวิญญาณแห่งเมือง” เป็นคำเรียกเฉพาะตามภูมิภาคเป็นหลัก ซึ่งหมายถึงเอกลักษณ์ส่วนรวมและบุคลิกร่วมกันที่สะท้อนอยู่ในพื้นที่หนึ่งๆ และเสียงสะท้อนของผู้คนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่และสิ่งแวดล้อมหนึ่งๆ นี่คือคุณค่าและลักษณะทางวัฒนธรรมประเภทหนึ่ง ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของจิตสำนึกแห่งความก้าวหน้าทางสังคม เมืองแต่ละเมืองมีคุณค่าที่รับรู้ได้เป็นของตัวเองซึ่งไม่ได้อยู่ในหมวดหมู่อื่น ดังนั้นเมื่อผู้คนเอ่ยชื่อเมืองนี้ พวกเขาอาจนึกถึง “ท้องถิ่น” “การพาดพิง” และ “ลักษณะเฉพาะ” “ความประทับใจ” หรือ “ความทรงจำ” จึงปรากฏขึ้น “จิตวิญญาณแห่งเมือง” ขยายตัวไปตามกาลเวลา และเกิดการทับซ้อนทางประวัติศาสตร์ขึ้น
จุดประสงค์ของ "การปรับปรุง" คือการบูรณาการและพัฒนา สืบทอด และกำหนดองค์ประกอบทางประวัติศาสตร์ของเมือง บทโบราณของอารยธรรม เรื่องราวของการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ และความทรงจำร่วมกันที่ถูกทำลาย ไม่สมบูรณ์ และแม้กระทั่งถูกลืมเลือนไปในอดีตในยุคใหม่ เพื่อเผชิญกับสังคมในอนาคต ความต้องการ การปรับปรุงเมืองให้ทันสมัยเป็นสิ่งจำเป็น คำประกาศมาชูปิกชูในปี 1977 ระบุว่า "จุดประสงค์ของแผนการอนุรักษ์คือเพื่อให้แน่ใจว่ามีความสัมพันธ์ที่กลมกลืนระหว่างเมืองประวัติศาสตร์และพื้นที่เมืองใหม่โดยรวม" ซึ่งหมายความว่าอาคารแต่ละหลังไม่ได้มีอยู่แยกจากกันอีกต่อไป แต่ควรเกี่ยวข้องกับพื้นที่ทั้งหมด และการวางตำแหน่งและการเป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่ทั้งหมดควรสอดคล้องกับ "จิตวิญญาณของเมือง"
"การปรับปรุง" ควรเป็น "การปรับปรุงแบบออร์แกนิก" การวางผังเมืองเพียงแค่กำหนดหน้าที่และคุณค่าการพัฒนาของเขตต่างๆ ของเมืองในระดับมหภาค และชี้แจงทิศทางการพัฒนาในอนาคตของเมือง การออกแบบเมืองมีความสำคัญมากในระดับการวางแผน นี่คือกฎเกณฑ์โดยละเอียด การดำเนินการและการนำไปปฏิบัติที่เฉพาะเจาะจง ความสำคัญของการปรับปรุงใหม่สะท้อนอยู่ในการออกแบบเฉพาะของเมือง ทุกรายละเอียดสอดคล้องกับพื้นผิวของเมือง ทำให้เซลล์เมืองแต่ละเซลล์และโครงสร้างองค์กรก่อตัวเป็นองค์รวมที่เชื่อมโยงกันและสะท้อนในเวลาเดียวกัน
ในขั้นตอนนี้ การ "ปรับปรุงใหม่" ของเมืองจีนได้เข้าสู่ความเข้าใจผิดอย่างชัดเจน แก่นแท้ของ "การปรับปรุงใหม่" คือการรื้อสิ่งเก่าและสร้างสิ่งใหม่ รื้อสิ่งเก่าและสร้างสิ่งเก่าขึ้นมาใหม่ เมืองนี้สูญเสียความต่อเนื่องของมรดกทางวัฒนธรรม และจิตวิญญาณดั้งเดิมของพื้นที่ได้ฉีกอดีตและอนาคตของเมืองออกไป บริบทการติดต่อของการปรับปรุงชื่อนั้นตาบอดจริงๆ
ความตึงเครียดและอิทธิพลของจิตวิญญาณแห่งเมือง
ในปัจจุบัน เมืองที่ขยายตัวอย่างรวดเร็วได้กลายมาเป็นเมืองที่มีภาพลักษณ์คล้ายคลึงกันอย่างมาก นั่นคือ "เมืองพันเมืองและเมืองหนึ่ง" เมืองนี้จำเป็นต้องสะท้อนให้เห็นลักษณะนิสัยภายในผ่านลักษณะภายนอก ลักษณะนิสัยของเมืองคือการสะสมประวัติศาสตร์ของเมืองในช่วงเวลาและสถานที่ กล่าวโดยสรุปแล้ว มันคือบุคลิกทั่วไปของผู้คนที่อาศัยอยู่ในเมือง ซึ่งแสดงออกผ่านบุคลิกนี้ เช่น กล้าหาญ มีบรรยากาศ อ่อนโยน อ่อนหวาน เป็นต้น นอกจากนี้ยังสามารถสรุปได้ว่าเป็นภูมิอากาศของเมือง ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ สัญลักษณ์สถานที่สำคัญ ลักษณะเฉพาะประเภทมรดกทางวัฒนธรรม และลักษณะเฉพาะอื่นๆ ที่ทำให้ผู้คนหลงใหลตั้งแต่แรกเห็น ซึ่งสิ่งเหล่านี้คือการแทรกซึมของการแสดงออกทางจิตวิญญาณภายในในเมือง (ซึ่งแสดงโดยผู้คน โดยมีชีวิต ที่อยู่อาศัย อาหาร และพฤติกรรมของผู้คนเป็นปรากฏการณ์)
ในปัจจุบัน เมืองที่ขยายตัวอย่างรวดเร็วได้กลายมาเป็นเมืองที่มีภาพลักษณ์คล้ายคลึงกันอย่างมาก นั่นคือ "เมืองพันเมืองและเมืองหนึ่ง" เมืองนี้จำเป็นต้องสะท้อนให้เห็นลักษณะนิสัยภายในผ่านลักษณะภายนอก ลักษณะนิสัยของเมืองคือการสะสมประวัติศาสตร์ของเมืองในช่วงเวลาและสถานที่ กล่าวโดยสรุปแล้ว มันคือบุคลิกทั่วไปของผู้คนที่อาศัยอยู่ในเมือง ซึ่งแสดงออกผ่านบุคลิกนี้ เช่น กล้าหาญ มีบรรยากาศ อ่อนโยน อ่อนหวาน เป็นต้น นอกจากนี้ยังสามารถสรุปได้ว่าเป็นภูมิอากาศของเมือง ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ สัญลักษณ์สถานที่สำคัญ ลักษณะเฉพาะประเภทมรดกทางวัฒนธรรม และลักษณะเฉพาะอื่นๆ ที่ทำให้ผู้คนหลงใหลตั้งแต่แรกเห็น ซึ่งสิ่งเหล่านี้คือการแทรกซึมของการแสดงออกทางจิตวิญญาณภายในในเมือง (ซึ่งแสดงโดยผู้คน โดยมีชีวิต ที่อยู่อาศัย อาหาร และพฤติกรรมของผู้คนเป็นปรากฏการณ์)
จิตวิญญาณแห่งยุคสมัยที่สังคมปัจจุบันสนับสนุนนั้นก็เป็นจิตวิญญาณแห่งเมืองเช่นกัน ซึ่งเน้นถึงความทันสมัยและความก้าวหน้าตามกาลเวลา แต่หากเมืองไม่มีมรดกที่สะสมไว้ในอดีต แล้วจะพัฒนาไปในเส้นทางที่ "ก้าวหน้า" ได้อย่างไร มีการสร้างเขตเมืองใหม่ขึ้นมากมาย ระยะทางและขนาดของเมืองถูกขยายออกไปหลายเท่า ถนนหนทางกว้างขวางและสูงตระหง่าน ทิวทัศน์และสวนก็ดูใหม่เอี่ยม แต่ผู้คนกลับรู้สึกแปลกแยกและไม่รู้สึกถึงการเกิดขึ้นของ "ความงาม" นั่นเป็นเพราะขนาดที่ใหญ่ทำให้ผู้คนขาดอารมณ์และความสนใจแบบดั้งเดิม ไม่มีเงาของวัฒนธรรมระดับภูมิภาคในสถานที่ดังกล่าว เมืองไม่สามารถสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้คน มีอิทธิพลต่อผู้คน และให้ความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งกับผู้คนได้ นี่คือเหตุผลที่จิตวิญญาณของผู้คนไม่สามารถตอบสนองต่อการขาดจิตวิญญาณแห่งเมืองที่แข็งแกร่งได้
วิวัฒนาการของวัฒนธรรมเมืองและการปรากฏตัวของสถาปัตยกรรม
อาคารต่างๆ ปรากฏขึ้นในเมืองในรูปแบบที่แตกต่างกัน และแต่ละอาคารเป็นสัญลักษณ์เชิงสัญลักษณ์ที่แสดงถึงการใช้ชีวิตและวิถีการดำเนินชีวิตของผู้คน สถาปัตยกรรมเปลี่ยนแปลงนิสัยและสภาพการใช้ชีวิตของผู้คน และพื้นที่สิ่งแวดล้อมที่มีสถาปัตยกรรมเป็นตัวหลักรองรับพฤติกรรมต่างๆ ของผู้คน และส่งผลต่อการปรับตัวทางจิตใจของผู้คน พื้นที่สถาปัตยกรรมมีอารมณ์ของสถานที่ที่แตกต่างกันเนื่องจากลักษณะของสถานที่ที่แตกต่างกัน อารมณ์ของสถานที่สอดคล้องกับอารมณ์ทางกายภาพและทางจิตใจของผู้คน ซึ่งสามารถสร้างสภาพแวดล้อมการอยู่อาศัยที่กลมกลืนและน่าอยู่ได้ ระดับของการผสานรวมระหว่างรูปแบบสัญลักษณ์ของสถาปัตยกรรมและวัฒนธรรมในภูมิภาคได้รับการสะท้อนมากขึ้นหรือไม่ ไม่ใช่ทุกอาคารที่เหมาะสำหรับการปลูกฝังวัฒนธรรมในภูมิภาคอย่างบังคับ สิ่งนี้ประการแรกละเมิดหลักการ "อารมณ์เชิงพื้นที่สอดคล้องกับอารมณ์ของมนุษย์" และประการที่สอง ยังเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมในภูมิภาคอีกด้วย ความหยาบคายและการทำให้เป็นทางการของวัฒนธรรม
สถาปัตยกรรมในเมืองถือเป็นจุดสังเกตหลักและเป็นแหล่งที่มาของความประทับใจครั้งแรก การไม่แยกแยะและผสมผสานรูปแบบการก่อสร้างสถาปัตยกรรมทำให้การแสดงออกเฉพาะตัวของรูปแบบเมืองหายไปโดยตรง รูปทรงของอาคารในเมืองควรเป็นการผสมผสานที่หลากหลาย แต่ความรุ่มรวยของด้านหน้าอาคารในเมืองไม่ควรยุ่งเหยิง ไม่ลดทอนหรือแม้กระทั่งแยกออกจากกัน เพื่อให้ความรุ่มรวยกลายเป็นความโกลาหล
อาคารเดอะบันด์ของเซี่ยงไฮ้กระจุกตัวกันในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 และส่วนใหญ่จัดแสดงในคอลเลกชันที่ผสมผสานสไตล์คลาสสิกของอาณานิคมเป็นแบบจำลอง เขตผู่ตงใหม่ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับอาคารคลาสสิกยุโรปบนเดอะบันด์มีอาคารสูงและอาคารสูงพิเศษซึ่งแสดงให้เห็นใบหน้าใหม่ที่สดใสของเซี่ยงไฮ้ อาคารในแม่น้ำใกล้เคียงมีขนาดค่อนข้างเล็กและอาคารในแม่น้ำที่อยู่ไกลออกไปค่อนข้างสูงซึ่งสร้างความสัมพันธ์พื้นหลังแบบขั้นบันได ด้านหน้าของอาคารไม่สอดคล้องกัน ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา อาคารเหล่านี้มีความโดดเด่นและงดงามยิ่งขึ้น ดูเหมือนว่าอาคารเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความเจริญรุ่งเรืองของเศรษฐกิจในปัจจุบัน ในความเป็นจริง มีทัศนคติที่ก้าวร้าวของอำนาจภายใน ในปรากฏการณ์แสงไฟกลางคืนของเมืองก็เป็นจริงเช่นกัน หน้าจอขนาดใหญ่มีสีสันที่สดใส และการผสมผสานของเส้นแสงและพื้นผิวในแนวนอน แนวตั้ง และแนวทแยงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับรูปแบบสถาปัตยกรรม
ภาพลักษณ์เมืองและการออกแบบเมือง
ภาพลักษณ์ของเมืองนั้นขึ้นอยู่กับความเห็นพ้องต้องกันของกลุ่มผู้สังเกตการณ์ที่แตกต่างกันเกี่ยวกับลักษณะของสภาพแวดล้อมในพื้นที่ และผู้คนต่างกันจะมีจุดสนใจที่แตกต่างกัน ภาพรวมสาธารณะที่สร้างขึ้นจากภาพลักษณ์ของคนส่วนใหญ่สังเกตลักษณะและลักษณะเฉพาะของเมือง ซึ่งกระตุ้นจิตวิทยาเชิงเชื่อมโยงของผู้สังเกตการณ์ นักวิชาการชาวอเมริกัน Kevin Lynch เชื่อใน "ภาพลักษณ์เมือง" ว่าเนื้อหาของการวิจัยรูปแบบวัสดุในภาพลักษณ์เมืองนั้นสามารถสรุปได้เป็น 5 องค์ประกอบ ได้แก่ ถนน พรมแดน ภูมิภาค จุดเชื่อมต่อ และจุดสังเกต ผู้คนรับรู้ถึงความแตกต่างและเสน่ห์ของเมืองผ่านการเข้าและสัมผัสองค์ประกอบทั้ง 5 จึงหลีกเลี่ยงความสับสนและการระบุตัวตนที่คลุมเครือระหว่างเมือง
เพิ่มการระบุตัวตนของเมือง จัดเรียงบริบทภาพของเมือง ฟื้นฟูวัฒนธรรมของเมืองต่อไป ทำให้เมืองมีระเบียบเชิงพื้นที่มากขึ้น และจัดการการใช้ การขับถ่าย การทำเครื่องหมาย การจราจร พื้นที่สีเขียว เฟอร์นิเจอร์ในเมือง ศิลปะในเมือง กลางวันและกลางคืน ฯลฯ ในการพัฒนาเมือง รายละเอียดที่น่าเบื่อเหล่านี้ถือเป็นงานสำคัญของการออกแบบเมือง สิ่งที่การออกแบบเมืองเน้นคือความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนกับสิ่งแวดล้อม และการสร้างพื้นที่อยู่อาศัยในเมือง เพื่อให้ผู้คนสัมผัสเมืองและยอมรับพื้นที่ของเมือง
จิตวิญญาณแห่งเมืองและวัฒนธรรมในภูมิภาคมีพื้นฐานอยู่บนความนับถือตนเอง ความมั่นใจในตนเอง และความรักตนเองของผู้คน และในท้ายที่สุดจะนำไปสู่ความก้าวหน้าที่ยิ่งใหญ่ในอารยธรรมทางสังคม หากไม่คำนึงถึงความรู้สึกเกี่ยวกับการดำรงอยู่และสภาพความเป็นอยู่พื้นฐานของผู้คน เมืองดังกล่าวก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้คน ไม่ต้องพูดถึง “จิตวิญญาณ” เลย
เวลาโพสต์: 25 พ.ย. 2564
