معماری رسانه: ترکیب فضای مجازی و فضای فیزیکی

آلودگی نوری ناشی از تغییر زمان، اجتناب‌ناپذیر است

درک عموم از آلودگی نوری با گذشت زمان تغییر می‌کند.
قدیم که موبایل نبود، همه همیشه می گفتند تماشای تلویزیون به چشم آسیب می زند، اما الان این موبایل است که به چشم آسیب می زند. نمی توانیم بگوییم که دیگر تلویزیون نبینیم یا از موبایل استفاده نکنیم. بسیاری از چیزها و پدیده ها نتایج اجتناب ناپذیر توسعه یک جامعه تا مرحله ای خاص هستند.

چیزی که باید بپذیرید، اگرچه ما هر روز فریاد می‌زنیم که آلودگی نوری را از بین ببریم، اما می‌دانیم که این واقعاً غیرواقعی است. زیرا نورپردازی صحنه‌های شبانه یک روند است و تحت این روند کلی، بسیاری از کارهای نورپردازی رضایت‌بخش نیستند و اجتناب‌ناپذیرند.

تغییرات عظیمی در ساختمان‌ها، محیط زیست یا لوازم شخصی اطراف در حال رخ دادن است. از یک سو، نمی‌توانیم راحتی این تغییرات را در زندگی خود انکار کنیم و از سوی دیگر، نمی‌توانیم از تأثیر منفی این تغییرات بر زندگی خود اجتناب کنیم.
ما نمی‌توانیم به راحتی بگوییم که معایبی دارد، بنابراین دیگر از آن استفاده نمی‌کنیم. کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که چگونه آن را بهبود بخشیم. بنابراین، چگونگی کاهش آلودگی نوری یا حتی جلوگیری از آسیب آلودگی نوری به محیط اطراف، راه حل مشکل است.

استاندارد ارزیابی آلودگی نوری باید با زمان همگام باشد

با نوآوری در فناوری روشنایی، استانداردهای ارزیابی نیز باید همگام با زمان پیش بروند.

اول از همه، برای ارزیابی آلودگی نوری، باید به جای استانداردهای حسی شخصی، استانداردهای متفاوتی اتخاذ شود. برای میزان خیرگی و آلودگی نوری، CIE (کمیسیون بین‌المللی روشنایی، کمیسیون بین‌المللی روشنایی) استانداردی دارد که توسط کارشناسان بر اساس یک سری محاسبات محاسبه می‌شود.

اما استاندارد به معنای دقت مطلق نیست.

استانداردها هنوز باید با زمان همگام باشند و باید بر اساس شرایط مختلف، از جمله سازگاری چشم انسان، و بر اساس محیط فعلی به جای محیط گذشته، قضاوت شوند.

در واقع، به عنوان یک طراح، شما باید در فرآیند طراحی، خیرگی و آلودگی نوری را به حداقل برسانید. بسیاری از فناوری‌های امروزی چنین شرایطی دارند. چه طراحی سیستم نوری باشد و چه عملکرد کل مفهوم طراحی، راه‌های زیادی برای کاهش آن وجود دارد. آلودگی نوری، و موارد و تلاش‌های موفق زیادی وجود داشته است که می‌توان از آنها به عنوان مرجع و مرجع استفاده کرد، از جمله برخی از آثار همکاری بین بسیاری از آژانس‌های طراحی داخلی و خارجی که جوایز بین‌المللی نیز کسب کرده‌اند.

در حل این نوع تابش خیره‌کننده، تلاش‌های بسیار خوب و خلاقانه‌ای نیز وجود دارد، از جمله مفهوم فرکانس دوگانه، سه‌بعدی با چشم غیرمسلح، فیلتر کردن و انعکاس در مواد نوری، که همگی جنبه‌های فنی هستند که اکنون قابل حل هستند. بنابراین، طراحان نورپردازی باید بیرون بروند، بیشتر گوش دهند، نگاهی بیندازند، کیفیت یک چیز، یک اثر، عینک‌های رنگی در این حرفه که باید برداشته شوند را قضاوت کنند و آنچه را که هست، بازیابی کنند.

خلاصه اینکه، آلودگی نوری قابل اجتناب نیست، اما می‌توان آن را کاهش داد. هر دوره معیارهای متفاوتی برای قضاوت در مورد آلودگی نوری دارد، اما مسلم است که صرف نظر از هر دوره‌ای، برای عموم مردم، افزایش آگاهی کلی در مورد نورپردازی ضروری است. طراحان باید آرام بگیرند و طرح‌های نورپردازی را انجام دهند که به محیط زیست و سلامت وفادار باشند.

ما نمی‌توانیم بسیاری از روندها را تغییر دهیم، اما می‌توانیم آنها را تطبیق داده و بهبود بخشیم.

این در دانشگاه MIT است، موسسه فناوری ماساچوست آزمایشگاهی به نام شهر ادراک‌شده دارد

در آزمایشگاه، آنها امیدوارند داده‌ها را از طریق جمع‌آوری داده‌ها، بیان و تجسم داده‌های کل شهر ادغام کنند. این خود به ساختمان‌ها یا تأسیسات رسانه‌ای زیادی به عنوان حامل نیاز دارد. در عین حال، برخی تحقیقات ایدئولوژیک در مورد حقوق گفتمان عمومی اجتماعی، چگونگی ترویج دموکراسی و مجموعه‌ای از نگرانی‌های ایدئولوژیک نیز وجود دارد که همگی به مجموعه‌ای از مسائل اساسی مانند ایدئولوژی زندگی و ایجاد مکان در شهر هوشمند آینده اشاره دارند. این در محیط جدید است و همچنین یک مشکل اساسی بشر است. این یک روند بین‌المللی است. این روند در محیط جدید، در عصر رسانه امروز، عصر دیجیتال و عصر کلان داده، قارچ‌های بی‌شماری در حال رشد هستند، یا مانند آب جوشیده، دائماً در حال بالا آمدن هستند. در چنین وضعیتی که برخی فناوری‌های جدید در حال جوشیدن هستند، تکامل اجتماعی و تغییرات اجتماعی با گذشت هر روز در حال تغییر است. این تغییرات بسیار فراتر از تغییرات چند صد سال گذشته و حتی تغییرات هزاران سال گذشته بوده است. در این زمینه، به عنوان طراحان ما، به عنوان نیروی اصلی در ایجاد فضای معماری، خلق فضای شهری و خلق فضای عمومی، چگونه باید روح مکان را ایجاد کنیم، چگونه گفتمان عمومی یا بوم‌شناسی دموکراتیک خود شهر یا شهروندان را به عنوان تجسم حقوق ترویج دهیم. بنابراین، طراحان علاوه بر توجه به این تکنیک، فناوری یا جزئیات در طراحی، باید به تغییرات اجتماعی، مسئولیت‌های اجتماعی و رسالت طراح در جامعه نیز توجه کنند.